بررسی کامل آنتی هیستامین و تاثیرات آن بر بی خوابی

آنتی هیستامین ها با متصل کردن گیرنده‌های هیستامین-1 (H-1) مغز شما را به خواب می برد. معمولاً دیفن هیدرامین و هیدروکسیزین از انواع  موجود در داروخانه‌ هاست. انواع دیگری از این دارو نیز وجود دارند که بر، گیرنده های H-2، H-3 و H-4 تأثیر می‌گذارند.

البته افراد به مرور زمان به این داروها عادت می‌کنند و با قطع آن دوباره بی خوابی می‌گیرند. آنتی هیستامین که به آن آنتاگونیست هیستامین نیز می‌گویند، برای مقابله با حساسیت یا همان واکنش‌های آلرژیک تجویز می شود که در این موارد خواب آلودگی اثر جانبی نامطلوبی به نظر می رسد. با این حال برای افرادی که نیاز به خوابیدن دارند، خواب آلودگی مزیت اصلی این دارو به حساب می‌آید!

آنتی هیستامین‌ها معمولاً داروهای تجویزی نیستند و می توان آنها را بدون نسخه خریداری کرد. با این حال این داروها ممکن است در صورت مصرف با داروهای دیگر اثرات منفی روی سلامت شما داشته باشد. بنابراین برای مصرف این داروها برای درمان بی خوابی، حتماً با پزشک خود مشورت کنید.

انواع آنتی هیستامین

دوکسیلامین: به خودی خود می‌تواند به عنوان داروی خواب استفاده شود و یا با داروهای دیگر برای رفع سرماخوردگی و آلرژی همراه باشد. گاهی اوقات دوکسیلامین به همراه ویتامین ب 6 برای جلوگیری از تهوع صبحگاهی در دوران بارداری استفاده می شود.

دوکسیلامین یکی از قدرتمندترین داروهای آرام بخش بدون نسخه در ایالات متحده است. البته بسیاری از بیمارانی که دوکسیلامین مصرف می کنند با خشکی دهان، حالت تهوع و خواب آلودگی روبرو می شوند.

دیفن هیدرامین: اولین آنتی هیستامینی است که توسط سازمان غذا و دارو در دهه 1940مورد تأیید قرار گرفت و به طور گسترده به عنوان قرص خواب آور بدون نسخه مورد استفاده قرار می گیرد. بسیاری از قرص‌های خواب عمومی فقط از یک ماده فعال تشکیل شده که همین دیفن هیدرامین است.

این ماده خواب آور یکی از قدیمی ترین داروهای موجود است (طبقه بندی شده به عنوان آنتی هیستامین نوع اول) و اغلب داروی آلرژی ورم غشا بینی، نیش حشرات و زنبور و درمان کهیر است. خواب آلودگی عمیق عارضه جانبی بسیار شایع دیفن هیدرامین است، همچنین سرگیجه، مشکل در تمرکز و احتباس ادرار از سایر عوارض آن است.

هیدروکسیزین: برای آلرژی و رفع حالت تهوع استفاده می شود. اما هیدروکسیزین را نباید به عنوان داروی خواب آور استفاده کرد.

تریپرولیدین: در اروپا استفاده می شود و نیمه عمر آن کوتاه تر از آنتی هیستامین‌های دیگر است ولی در امریکا برای بی خوابی استفاده نمی‌شود.
نیاپرازین: در فرانسه اختراع شد و بیشتر در اتحادیه اروپا استفاده می شود. مصرف اصلی نیاپرازین اثر آرام بخش شدید آن است که برخلاف تأثیر آنتی هیستامین است.

پری بنزامین: یکی دیگر از آنتی هیستامین های نسل اول است. امروزه از ورود آنتی هیستامین های جدید به بازار بسیار کمتر استفاده می شود. برای درمان تب یونجه ، آسم ، کهیر و رینیت (التهاب مخاط بینی) استفاده می‌شود و یک آرام بخش است. عوارض جانبی رایج استفاده از پیری بنزامین خشکی دهان، حالت تهوع، تحریک دستگاه گوارش و سرگیجه است.

کلماستین: برای درمان علائم آلرژی از جمله التهاب مخاط بینی و خارش و کهیر استفاده می‌شود. اگرچه این دارو آرام بخش است، اما اثرات آن از بسیاری از داروهای دیگر از این دست قوی‌تر است. عوارض جانبی كلماستین تا حد زیادی به دوز مصرفی آن بستگی دارد و بعضی اوقات می تواند پاسخ های متناقضی داشته باشد. شایع ترین عوارض جانبی مصرف کلماستین سرگیجه، خواب آلودگی ، تاری دید و خشکی دهان است.

استفاده از آنتی هیستامین‌ها

این داروها اغلب اولین دارویی هستند که برای بی خوابی سراغش می‌روید که برای اکثر افراد نیز کافی است. آنتی هیستامین‌ها نیازی به تجویز پزشک ندارند. مقامات نظارت دارویی اجازه داده‌اند که بزرگسالان بدون نیاز به نسخه آن را مصرف کنند.

همانند تمام داروهای خواب، این دارو ها به طور مصنوعی الگوی خواب فرد را اصلاح می کنند. خوابی که با این داروها القا شود گاهی کمتر از خواب طبیعی است اما برخی ترجیح می‌دهند به جای بی خوابی شدید کشیدن، به این داروها روی آورند.

ممکن است آنتی هیستامین با بدن سازگار شود و دیگر اثر نکند. مانند سایر خواب آورها، اثربخشی طولانی مدت آنتی هیستامین‌ها برای دانشمندان ثابت نشده است. البته این بدان معنا نیست که این دارو برای بی خوابی جواب نمی دهد، بلکه از نظر علمی هنوز کاملاً ثابت شده نیست.

پزشکان غالباً آنتی هیستامین را به عنوان داروی خواب آور برای کسانی که بی خوابی ناشی از ترک مواد مخدر و الکل دارند تجویز می‌کند. به نظر این روش خطر وابستگی متقابل را کاهش می دهد. هرگز سر خود این درمان را پیش نگیرید، چون ممکن است داروهای خواب با مواد دیگر واکنش دهد.

تیلنول پی ام  نیز از دسته این داروها است که برای القا خواب آلودگی استفاده می شود. همچنین مانند استامینوفن، تسکین دهنده درد در تیلنول معمولی است. اگر دارویی مثل این را برای خوابیدن استفاده می کنید، ازخاصیت مسکن درد بودن آن نیز آگاه باشید. برخی از افراد می خواهند ضد درد را با آنتی هیستامین مخلوط کنند، اما اگر اینطور نیست و درد خاصی ندارید، به دنبال داروهای آنتی هیستامین بدون مسکن باشید. شما می توانید این اطلاعات را از داروخانه ها دریافت کنید.

سیگنال های مغزی مورد نیاز برای بیدار نگه داشتن ما شامل سیگنال های هیستامینرژیک است. آنتی هیستامین H-1 آن سیگنال‌ها را مسدود کرده و ما را به خواب می برد. برخی از این دسته داروها می توانند از سد خونی مغزی عبور کرده و به گیرنده های مربوطه برسند، مانند دیفن هیدرامین که به عنوان آرام بخش مفید است. سایر آنتی هیستامین‌ها به راحتی از مانع مغز عبور نمی‌کنند و در مواردی که خواب آلودگی لازم نیست کاربرد پزشکی دارد.

سیلنور

دوکسپین داروی ضد افسردگی سه حلقه ای قدیمی با نام تجاری سیلنور در سال 2011 معرفی شد. دوکسپین (سیلنور یا سایلنور) علاوه بر تأثیر بر سروتونین و نوراپی نفرین، به نظر می رسد که خاصیت ضد هیستامین نیز دارد. این دارو در گذشته برای بی خوابی بدون برچسب تجویز می شد. حال با نام جدید سیلنور برای درمان اختلالات خواب در بازار عرضه می شود.

آلرژی

وقتی بدنتان به چیزی حساسیت نشان می دهد، واکنش در سایت‌های گیرنده هیستامین باعث ایجاد تعداد زیادی پاسخ از سمت بدن می‌شود. بنابراین آنتی هیستامین واکنش آلرژیک را متوقف یا کاهش می‌دهد. این دسته از داروها معمولاً بدون نسخه است و قرص های خواب مانند بنادریل و یونی سام را شامل می‌شود.